De allereerste week!

Paspoort, internationaal rijbewijs, gele vaccinatiepaspoortje, vliegtickets, visumdocumenten.... heb ik echt alles?
Het is alweer een week geleden dat deze vraag met nog vele andere door mijn hoofd tolde. Maandagochtend 27 januari om half 11 was het zover: ik vloog in m'n upsie naar Singapore. Heit en mem hebben me op het vliegveld van Schiphol gebracht en na een (gelukkig) niet al te emotioneel afscheid liep ik met een lichaam vol adrenaline naar een nieuw avontuur. 

Al in het eerste jaar van mijn opleiding Communicatie in Groningen was bekend dat we in het derde jaar op stage konden naar het buitenland. Ik wist toen al dat me dat heel gaaf leek en toen ik een halfjaar geleden bij Bureau Buitenland Stages zat om een stageplek te kiezen, staarde een grote wereldkaart met allemaal vlaggetjes erop me aan. Kaapstad, het Caribisch gebied, Indonesie of Australie, ik kon waar ik maar wilde naartoe. Ik wist al vrij snel dat ik naar een ander werelddeel wou. Ik denk namelijk dat als je een halfjaar stage loopt tussen de locals, je de cultuur van veel dichterbij te zien krijgt dan wanneer je er vier weken op vakantie gaat en waarschijnlijk alleen de toeristische attracties bewonderd. Na thuis een beetje onderzoek naar de verschillende landen te doen, leek Indonesie mij het mooist. Mijn keuze voor Bali heb ik gemaakt op basis van het geloof: 93% van de bevolking op Bali is Hindoeistisch, op alle andere eilanden van Indonesie wordt de Islam aangehangen. 

Nadat ik voor Bali had gekozen, kreeg ik het email adres van Lars, een dertiger die vroeger zelf op stage is geweest naar Bali en daar helemaal gesetteld is (vrouw, kinderen enz.). Hij heeft samen met twee vrienden YPI opgericht (Young Professionals Internships) en zij regelen heel veel dingen voor studenten die willen stagelopen in Azie. Via Lars kreeg ik verschillende vacatures toegestuurd van bedrijven op Bali die communicatiestudenten zochten en eentje daarvan was Odysseys Surfschool. Na een skypegesprek was ik aangenomen en toen begon het regelen van van alles en nog wat.

Wekenlang moesten er dingen ondertekend worden, ingescand worden en weer teruggestuurd worden. En maandag was het dan eindelijk zover. De grote reis ging beginnen! Ik heb er wekenlang ontzettend naar uit gekeken en ik heb maar heel weinig gedacht, wow waar begin ik nou eigenlijk aan? Maar in het vliegtuig kwam er wel even een besefmoment. Mijn twee lieve vriendinnetjes Lisa en Mette hadden heel veel kennissen, vrienden en familie gevraagd iets liefs voor mij te schrijven in een boekje. Ik mocht dit pakje in het vliegtuig pas open maken en ik zat als een klein kind van vijf snotterend jullie lieve woorden en wensen te lezen, allemaal heel erg bedankt daarvoor!! (En natuurlijk voor alle andere cadeautjes die ik heb meegekregen!!)

Zoals sommigen weten, kan ik werkelijk overal slapen en dat kwam me deze keer wel goed uit. In het vliegtuig heb ik zes uren lang lekker de oogjes even dicht gegaan. Toen ik daarna nog twee films erdoor jaste, waren we opeens al in Singapore. Omdat de Nederlandse ambassade moeilijk schijnt te doen met het regelen van een visum, had Lars mij geadviseerd om via Singapore te vliegen. Daar zit in het centrum een visumkantoor waar ze het in zes uren kunnen regelen. Vandaar mijn reis via Singapore. Het was daar toen zes uur 's ochtends en na niet al te veel moeite stond ik, nadat ik mijn koffer bij het hotel had gedumpt, oog in oog met het bekendste hotel dat het beste uitzicht over Singapore biedt: Marina Bay Sands. Rond 10 uur heb ik de documenten ingeleverd bij Hana Express, het visumkantoor. In een ruimte niet groter dan 8 vierkante meter stonden ouderwetse computers en rijen mappen tegen de muur opgestapeld. Daar tussendoor kon ik vijf mensen tellen waarvan er twee rustig de krant zaten te lezen en eentje lag te slapen met een pet over zijn hoofd. Kwam ik hier helemaal voor naar Singapore? Het zal mij ook een worst zijn geweest, want toen ik er om vijf uur weer kwam, hadden ze een keurig officieel visumkaartje in mijn paspoort gedrukt! Ik heb de hele dag rondgelopen bij 'Gardens by the Bay' en toen ik aan het eind van de dag compleet gesloopt aankwam bij mijn hotel, ben ik om half tien gaan slapen zodat ik hopelijk snel in het ritme zou zitten. En dat lukte! Mijn biologische klokje was snel verzet en om half negen werd ik wakker. Omdat mijn vlucht pas om 6 uur vertrok heb ik 's ochtends/begin van de middag rondgezworven in het Marina Bay Sands Shoppingcenter. Rond half vier had ik alles wel gezien en woensdagavond kwam ik ongeveer 10 uur eindelijk aan op mijn bestemming: Hotel Kertha!

Hotel Kertha is het appartement waar ik samen met ongeveer nog 25 Nederlandse studenten verblijf (voor de echte nieuwsgierigen: https://www.youtube.com/watch?v=2EdKIBQ1oO8). Veel komen uit Groningen maar er zijn ook studenten uit andere steden en ze lopen allemaal stage bij een bedrijf hier op Bali, net als ik. De eerste dagen stonden in het teken van de omgeving verkennen en kennismaken met mijn medestudenten. Deze week vond de grote wisseltruc plaats: veel studenten die hier nu een halfjaar hebben gezeten namen afscheid en vertrokken, anderen kwamen pas aan. Ik heb veel met de vorige lichting gekletst en ben op deze manier veel te weten gekomen over: 
- waar je je was moet brengen (ergens langs de kant van de weg en twee dagen later is het gewassen, gestreken en vacuum verpakt in een plasticje)
- tanken (betrouwbaarst bij een tankstation, maar anders staan er lans de weg kraampjes met wodkaflessen waar benzine in zit voor je scootertje)
- scooter rijden (ze rijden hier links en toeteren te pas en te onpas en elk lege plekje op de weg wordt onmiddellijk opgevuld met een scooter. Er zijn geen snelheidsregels en ik heb het gevoel dat ze hier ook niet weten wat voorrang verlenen is. Ze pleuren hun scooter er gewoon voor wanneer het kan en dus doe ik dat ook maar)
- eten bestellen (in Nederland heb je 'thuisbezorgd', hier heb je 'Gojek'. Dit is een app die je moet downloaden en daarna kan je uitzoeken wat je wilt eten. Vervolgens komt iemand het brengen op een scootertje voor omgerekend ongeveer 3 euro. Met een vol studentenhuis betekent dit dat de Gojeks af en aan ons terrein op rijden en ik gok dat zowat elke Gojek hier al een keer moet zijn geweest. Je kan ze overigens ook als taxi bestellen, dan stap je gewoon bij ze achterop en brengen ze je naar waar jij maar wilt)

Mijn kamer is ontzettend groot en heeft een groot tweepersoonsbed. Ik heb snel jullie cadeautjes uitgestald en kaarten en foto's aan de muur gehangen zodat het wat gezelliger is. Ik ben overigens nog niet veel op mijn kamer geweest. We liggen veel in het privé zwembad en als we dat niet doen drinken we bij het barretje wat naast het zwembad zit een biertje (of in het zwembad..) Ik kan goed opschieten met de rest en de sfeer is gezellig. De temperatuur valt me niet tegen, het is warm, maar tot nu toe goed te doen. Het bruin worden (lees: verbranden) gaat wel echt héél snel. Een ritje op de scooter van 20 minuten en je bent al rood.. De zonnebrand zit dus standaard in mijn tas. Velen hier hadden de eerste dagen buikpijn, diarree en af en toe wat heimwee. Ik heb denk ik een engeltje op mijn schouder zitten (ik klop het gelijk af) want ik heb deze verschijnselen nog niet mee hoeven maken! 

Maandag had ik mijn eerste 'stage' dag. Het bestond uit alleen maar surfen (op het water dus, niet op internet). De rest van de week sta ik helaas niet meer in de zee... dan zit ik op kantoor de marketing/promotie van het bedrijf te regelen. Maar dit was een prima begin! De surfschool wil dat alle medewerkers het 'product' wat ze aan de klant verkopen (surfen) zelf ook een keer geprobeerd hebben. Nou dat is voor mij geen probleem natuurlijk. Mijn instructeur vroeg na een halfuur of ik niet stiekem van tevoren had geoefend, omdat het volgens hem wel erg goed ging. Hij vertelde dat alle medewerkers wanneer ze maar willen gratis mogen komen surfen en hij beloofde dat hij me de 360 zou gaan leren.... (Voor de ouderen: dit is een rondje). We gaan hierop terugkomen over een halfjaar want ik betwijfel het me!! 

Mijn volgende blog komt over een paar weken, als ik (hopelijk) een beetje gewend ben aan al deze nieuwe ervaringen en iets meer kan vertellen over hoe mijn stage er écht uitziet...:)

Een hele dikke knuffel uit het warme Bali!